Rosita Steenbeek studeerde enige tijd theologie en Klassieke talen maar zwaaide om naar Nederlandse Taal en Letterkunde. Na haar doctoraal verhuisde ze naar Rome. Ze vertaalde boeken uit het Italiaans, onder meer van Alberto Moravia en Susanna Tamaro. In 1994 debuteerde ze met De laatste vrouw dat in meerdere talen werd vertaald. Vele romans volgden, vaak met een Italiaans decor zoals Schimmenrijk, over de Etrusken en rouwverwerking, Ballets Russes dat in Venetië speelt, Siciliaans Testament, Ander licht,een historische roman over Nederlandse schilders die naar Rome vertrokken, maar ook Intensive Care, over het auto-ongeluk dat haar samen met haar moeder overkwam vlak na de dood van haar vader. Amsterdam – Delphi over de avontuurlijke fietstocht die ze maakte van Amsterdam naar het Orakel in Griekenland. Verder schreef ze meerdere boeken over Rome. In 2015 verscheen de historische roman Rose, een familie in oorlogstijd, gebaseerd op het bewogen leven van haar Duits-Joodse grootmoeder. In 2017 verscheen haar essay over compassie: Heb uw vijanden lief
In september 2018 verscheen Wie is mijn naaste? waarin zowel vluchtelingen als hulpverleners een gezicht krijgen. Het is tevens een reisverhaal langs Lampedusa, Sicilië en Libanon.
75 JAAR VRIJHEID
In haar boek Rose, een familie in oorlogstijd vertelt Rosita Steenbeek het bewogen leven van haar grootmoeder Rose en de lotgevallen van haar joodse familie tijdens de Tweede Wereldoorlog.
In 1929 verliest zij haar hart aan Gerard, een Nederlandse dominee, en samen vestigen zij zich in Klaaswaal, een dorp onder de rook van Rotterdam In de jaren dertig waaiert Roses joodse familie uit over de wereld, op de vlucht voor Hitlers antisemitische bewind. Op 10 mei 1940 valt het Duitse leger Nederland binnen en op 14 mei ziet Rose de bommen op Rotterdam vallen. Haar man sluit zich aan bij het verzet en wordt opgepakt. Door spelingen van het lot komen leden van Roses familie in de oorlog aan verschillende kanten van het front terecht.
Een boek over een grote liefde tussen twee mensen, maar ook over goed en kwaad, over vergeving en over hoe moeilijk het is om de wereld in te delen in zwart en wit.
De bevrijding wordt uitvoerig en plastisch beschreven.
In haar laatste boek ‘Wie is mijn naaste’ schrijft Rosita Steenbeek over vrijheid of het gebrek eraan. Bijna achteloos gaan wij een landsgrens over terwijl er grote groepen zijn die weg willen maar niet kunnen, of hun leven ervoor op het spel moeten zetten. Rosita Steenbeek maakte het lot van vluchtelingen en migranten van heel dichtbij mee. Op Lampedusa, Sicilië en in Libanon hoort zij de intense verhalen van de vluchtelingen én de hulpverleners, en deelt hun leven op de meest schrijnende maar ook mooie momenten. In een opvanghuis op Sicilië voor alleenreizende minderjarige asielzoekers. Met vrouwen uit Aleppo in een tent in een vluchtelingenkamp op een paar kilometer van de Syrische grens. Met hulpverleners in Libanon die de onmenselijke keuze moeten maken wie wel en wie niet mee mogen met een humanitaire corridor naar Italië.
Op al deze en nog veel meer plekken vol verdriet raakt Rosita Steenbeek aan de levens van mensen die op hun sterkst en tegelijk kwetsbaarst zijn. En alle betrokkenen worden ieder voor zich geconfronteerd met de fundamentele vraag: wie is mijn naaste?
