Website
https://jenteposthuma.nl
Website
https://jenteposthuma.nl
Fictieschrijver - Non-fictieschrijver
Genre
Columns - Essays - Journalistiek - Kort verhaal - Roman
Thema's
Familie - Feminisme - Humor - Liefde - Psychologie - Religie - Rouw
Subthema's
Misofonie
Activiteiten
deelname gesprek/discussie - Groepsbezoek (Jeugd) - Interview (als geïnterviewde) - Lezing - Presentatie - Signeersessie - Voordracht
Leeftijdsgroepen
Jongvolwassenen - Volwassenen
Jente Posthuma debuteerde in 2016 met de roman Mensen zonder uitstraling, die werd genomineerd voor de Dioraphte Literatour Prijs, de ANV Debutantenprijs en de Hebban Debuutprijs. Met haar man, fotograaf Bas Uterwijk, maakte ze het kleine fotoboek Probeer een beetje goed over me te denken (2016), over de zelfgekozen dood van Uterwijks vader.
Waar ik liever niet aan denk (2020) is haar tweede roman, over de band tussen een tweelingbroer en -zus. Op bedrieglijk nonchalante, maar uiterst indringende wijze beschrijft Waar ik liever niet aan denk wat er gebeurt als de persoon op wie je je hele bestaan hebt gebouwd er plotseling niet meer is. Het boek werd genomineerd voor de European Union Prize for Literature en What I'd Rather Not Think About, de Engelse vertaling door Sarah Timmer Harvey, haalde de shortlist van de International Booker Prize. Waar ik liever niet aan denk werd in vijftien talen vertaald.
In 2023 verscheen Heks! Heks! Heks!, een hervertelling van drie Nederlandse sagen waarin heksen de hoofdrol spelen. Op een eigenzinnige en vaak geestige manier laat Posthuma zien wie de vrouwen uit deze sagen werkelijk waren.
Over Waar ik liever niet aan denk:
Over Mensen zonder uitstraling:
‘Dit debuut heeft het, uitstraling. De toon is trefzeker, droogkomisch en straalt in alles uit dat ze compleet eigen is. Een verademing. Om haar stijl. Om de fijnzinnige en droge humor. Om de enorme levenspijn die er in haar schijnbaar laconieke regels verscholen zit.’ – Trouw
‘Onmiskenbare, volstrekt persoonlijke vertelstem. Een toon die het midden houdt tussen die van Arnon Grunberg in Blauwe maandagen en de reportages van Joris van Casteren.’ **** – Het Parool
‘Een argeloos leven, fraai geformuleerd.’ **** – de Volkskrant
‘Een boek als een zoetzuur snoepje.’ – Knack
‘Intrigerend portret van een gemankeerde familie.’ – Linda
foto's