Maria Kager

Maria Kager is schrijver en literatuurwetenschapper. Ze studeerde cum laude af in de Algemene Literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in Comparative Literature aan Rutgers University in de VS. Ze recenseert vertaalde fictie voor NRC en schrijft over literatuur voor de Nederlandse Boekengids, De Reactor, en De Groene Amsterdammer. In 2024 verscheen haar debuutroman De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf, die werd genomineerd voor De Bronzen Uil en de Boekenbon Literatuurprijs. 

Ze is geïnteresseerd in – of geobsedeerd door – of je zou het ook een beroepsdeformatie kunnen noemen – intertekstualiteit, in de manier waarop boeken, verhalen, gedichten en films, elkaar beïnvloeden, voeden, naar elkaar verwijzen, met elkaar op de loop gaan. In de manier waarop schrijvers van andere schrijvers lenen, of stelen. Want ‘onrijpe dichters imiteren,’ zei T.S. Eliot het mooi, ‘rijpe dichters stelen’. 

Over De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf:

‘Een fris en speels debuut. Maria Kager laat zien wat ze als schrijver in huis heeft.’ – Het Parool

In haar debuut De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf etaleert Maria Kager haar talent om verschillende stijlen succesvol te combineren, met fijne humor als de link tussen alle hoofdstukken. – De Lage Landen

‘Kager heeft een geestige, vaardige pen. Haar kracht schuilt in de portrettering van de personages.’ – Trouw

‘Wel perspectief of welke vertelvorm ze ook kiest, de verhalen zijn heel geestig geschreven. Het gaat leven in je hoofd. Kager maakt de literatuurwetenschap weer sexy.’ – VPRO Een uur cultuur

‘Dit debuut is een verademing in deze tijd van slappe “autofictie”, waarin “echt gebeurd” algauw geldt als goed genoeg. De roman is een speelse verkenning van wat fictie is, van hoe je fictie “maakt”. Een subtiel boek, met een laconieke verteltrant. ****’ – NRC

‘Frida is een fantastisch personage. De buitengewoon geslaagde opvoeding van Frida Wolf is slim zonder pretentieus te zijn, vertederend zonder sentimenteel te worden. Grappig qua taal, maar ook wat de tastbare details betreft.’ – De Groene Amsterdammer