Ben Braber

Onze geschiedenis is een donker bos – een betoverend, levend en groeiend organisme. Er zijn wel openingen in het bladerdak, waar het zonlicht binnenvalt en paden onthult, maar het is moeilijk om de weg te vinden. Als je een pad betreedt, zie je zelden het hele woud.

Mensen bewandelen die paden, vaak in groepen, soms alleen. Het bestuderen van die mensen is geen exacte wetenschap. Ik zoek naar patronen en uitzonderingen in groepshandelen, maar omdat iemand lid van een groep is, betekent niet dat zij zich altijd gedragen zoals van zo'n groep wordt verwacht.

Dus, ik kijk ook naar acties van individuen – van buitengewone zowel als hele gewone mensen, die allemaal de geschiedenis vormgeven.

Als je goed kijkt naar persoonlijke omstandigheden en karaktereigenschappen, zie je niet alleen de kwetsbaarheid van het menselijk bestaan, maar ook de hardnekkigheid van het leven. Mensen raken gemakkelijk de weg kwijt in het woud van de geschiedenis, maar ondanks al hun verliezen, vooral als ze liefde vinden, houden ze koppig vast aan het leven.

Onderzoek

Als historicus ben ik nieuwsgierig naar waar we vandaan komen, hoe we hier geraakten en wat ons maakt wie we zijn.

Eén van mijn onderzoeksterreinen is de integratie van immigranten en hun nakomelingen in West-Europese samenlevingen. Op dit moment kijk ik naar de houdingen die mensen innamen tegenover immigranten in de negentiende en twintigste eeuw.

Ik ben ook geïnteresseerd in Joods verzet tijdens de Holocaust, een onderwerp dat ik al veertig jaar onderzoek en waarover ik veel heb gepubliceerd.