Mirjam Rotenstreich

Geboren in 1959, in een joods gezin, met ouders die getraumatiseerd uit de Tweede Wereldoorlog kwamen, wat mij en mijn zus Hinde ‘Tweede generatie' oorlogsslachtoffers maakte, was, is en blijft familie van meet af aan op dwingende wijze onlosmakelijk verbonden met mijn leven.

Als gevolg van de dood van mijn enige kind, Tonio in 2010, kreeg het begrip familie er een extra dimensie bij.

Nadat mijn vader (2014) en moeder (2015) waren overleden, had ik wat familie betreft geen beschermende binnenring meer, maar ook geen beschermende buitenring.

Hoe gecompliceerd en tragisch deze familiegeschiedenis ook is, zij bracht ook veel goeds voort.

Allereerst twee autobiografische romans, (Salieristraat No 100 en Verloren mensen) waarin onder meer de Tweede Generatie problematiek een rol speelt, verpakt in een spannend verhaal met een onverwachte plot. 

Twee non-fictie boeken, (Tonio's blik en Jij ontbreekt aan mij) beiden voortgekomen uit het leven zonder Tonio.  

Nu ben ik bezig met een boek over het bijzondere leven van mijn vader, Natan Rotenstreich. Hij werd geboren in 1912 in Budzanów, dat toen tot de Hongaars-Oostenrijkse Monarchie behoorde. In 1919 viel het onder Polen en met de Tweede Wereld Oorlog kwam het de Sovjet-Unie toe, waardoor mijn vader in het Rode leger terecht kwam, Berlijn mee hielp bevrijden, en als enige van zijn familie die oorlog overleefde.

Ik ben in staat gebleken om het leven, dat op zijn best zinloos is en op zijn slechtst niet te doen, via het schrijven vorm te geven. Hoe dat in elkaar steekt, kom ik graag vertellen.