Rozalie Hirs

Door het creatieve werk van Rozalie Hirs (Gouda, 7 april 1965) loopt de liefde voor taal, muziek, wetenschap en technologie als een rode draad. In 1998 verschijnt bij Uitgeverij Querido haar eerste dichtbundel Locus (1998), gevolgd door Logos (2002), [Speling] (2005), Geluksbrenger (2008), gestamelde werken (2012), verdere bijzonderheden (2017), oneindige zin (2021), en dagtekening van liefdesvormen (2024). Daarnaast verschijnt bij Uitgeverij Vleugels ecologica (2023). Voor deze bundel ontvangt Rozalie Hirs de Jan Campert-prijs 2023.

In haar poëzie ontwikkelt Hirs een vloeibare stijl, spelend met klank in verschillende betekenislagen en leesmogelijkheden. Haar poëzie verschijnt in de vorm van dichtbundels èn als digitale poëzie, interactieve gedichten die ontstaan in samenwerking met beeldend kunstenaars en grafisch ontwerpers.

In 2017 publiceert Uitgeverij kookbooks, Berlijn, haar meertalige bundel gestammelte werke. Daarnaast verschijnen haar dichtbundels in het Spaans, Engels, Duits, Servo-Kroatisch, en het Deens. Haar gedichten worden regelmatig gepubliceerd in bloemlezingen en literaire tijdschriften. Voor meer info, zie deze bibliografie.

Rozalie Hirs is ook componist. Ze componeerde opdrachtwerken voor, onder meer, Amsterdam Sinfonietta, ASKO|Schönberg, Athelas Sinfonietta Copenhagen, Bozzini Quartet, Koninklijk Concertgebouworkest, Donaueschingen Festival, Ensemble ascolta, Holland Festival, Klangforum Wien, Musikfabrik, November Music, Philharmonie Zuidnederland, Radio Filharmonisch Orkest, Radio France, Slagwerk Den Haag, Sonar Quartett, SPECTRA Ensemble, en VPRO. Regelmatig ontstaat muziek op basis van eigen poëzie, waaronder bijvoorbeeld In LA (2003), Bridge of Babel (2009), arbre généalogique (2011), dreams of airs (2017-18), hand in hand (2020), al dat groen en blauw (2022), en artemis (2022). Een aantal van deze stukken is in 2010 gebundeld op haar cd Pulsars.