Annelie David

Annelie David (1959, Keulen) is danseres, dansmaakster, dichteres, klimaatdichter, moeder, grootmoeder en vrouw van graphic novelist en filmmaker Guido van Driel. Sinds 1982 woont zij in Amsterdam. Vanaf 1989 tot 2002 was zij onafhankelijk dansmaakster. Na 2003 ontwikkelt zij zich als dichteres. In 2004 won zij de Dunya Poëzie Prijs. Haar werk verschijnt in diverse literaire tijdschriften. In 2013 debuteert zij met haar bundel Machandel bij uitgeverij Marmer. De kritiek prees de persoonlijke en emotionele kracht van haar teksten. Zij vertaalde op de koude helling van de Duitse auteur Esther Kinsky (2016, Poëziecentrum Gent etc.) en samen met Lucas Hüsgen poëzie van de Oostenrijkse schrijfster Friederike Mayröcker, (Sensorium etc, Uitgeverij Vleugels, 2020). Januari 2020 verscheen haar nieuwe bundel 'schokbos' bij Uitgeverij Oevers dat genomineerd is voor De Grote Poëzieprijs 2021.

Tsead Bruinja in AWATER - 

David schreef een conceptbundel over een verlaten bos op een munitieterrein in Zaandam. Stalen deuren bevelen reizigers  ‘onbehuisd / het uitbeveiligde onthevene gegruizelde raamloze binnen te gaan’. Zo’n stapeling van klanken creëert echt nieuwe taalmuziek.

Jeroen Dera in DE STANDAARD - 

In 'schokbos' trekt David de verbeelding open: ze schrijft niet zomaar gedichten, maar realiseert zich dat de klimaatcrisis vraagt om poëzie die zich vertakt en haar lezers mee de wortelgangen in sleurt, zonder comfortabele houvast. Goede klimaatgedichten slaan alarm zonder dat we onze schouders ophalen. Ze schudden ons door elkaar en boren zich in onze herinnering, zodat ze ons overvallen als we de airconditioning van een winkelcentrum in onze nek voelen hijgen.

WOUTER PLEIJSIER, NPO Radio 4 -

?Schokbos leest als een euforische ode aan de kracht van de natuur.