Tijs Goldschmidt

Tijs Goldschmidt (1953) is schrijver met een achtergrond als evolutiebioloog. Hij schrijft persoonlijke essays, waarin hij gemakkelijk heen en weer springt van kunst naar wetenschap. Uiteenlopende titels als ‘Het gen van de ziel,’ ‘Winterslaap,’ en ‘Doen alsof je doet alsof’ geven een indruk van zijn brede belangstelling en associatieve manier van denken. Hij schreef tot dusver vier essaybundels waarvan Wolven op het ruiterpad (2022) de laatste is.

Voor Oversprongen (2001) ontving hij de Jan Hanlo Essayprijs. In 2007 gaf hij de Huizingalezing over de rol van spel bij mensen en andere dieren. Voor de essaybundel Wolven op het ruiterpad ontving hij in 2022 de Jan Wolkersprijs, voor het beste natuurboek. In 2022 werd aan hem de P.C. Hooftprijs voor beschouwend proza toegekend, die in 2023 werd uitgereikt.

In 2004 was hij gastcurator van de fototentoonstelling Wegkijken in De Hallen (Frans Halsmuseum), die in samenwerking met het Spaarnestad Fotoarchief werd samengesteld. In datzelfde jaar was hij een van VPRO’s Zomergasten. Zijn bekendste boek is Darwins hofvijver. Een drama in het Victoriameer (1994) dat werd genomineerd voor de AKO-literatuurprijs en in vele talen werd vertaald, onder andere in het Engels (MIT-press), en in het Japans en Chinees. Goldschmidt is sinds 2008 verbonden als advisor aan de Rijksakademie van Beeldende Kunsten en sinds 2012 als gastschrijver aan de Artisbibliotheek (Bijzondere Collecties, UVA).