Coco Schrijber

Ik ben schrijver en filmmaker, ging naar de Rietveld Academie waarvan ik in het derde jaar werd verwijderd. Ik bezit talenten die deuren openen maar even hard weer laten dichtvallen vanwege mijn gebrek aan diplomatie. Ik borduurde een brief aan John Malkovich die vervolgens ja zei tegen mijn film. Eens sloeg ik iemand tegen de vlakte met mijn koptelefoon, omdat hij mijn drankje omstootte. Ooit duwde ik een computer van de desk omdat de medewerker geen sorry zei. Sinds 2015 zet ik deze woede om in verhalen.

Vanaf mijn achttiende reisde ik alleen door de wereld, fotografeerde mezelf naakt in heilige tempels in India en Tibet, ver voor de selfie was uitgevonden, leefde tussen Vietnamese bergstammen vanwege de spettergoedkope opium (één dollar per pijp). Ik vervalste mijn visum in zelfbedacht Cambodjaans maar belandde daardoor in de cel. Na twee dagen werd ik vrijgelaten.

Literatuur: Ik schreef een spread in de Volkskrant over MeToo (2018), en publiceerde een essay over de onafhankelijkheid in de cultuur (2013). Drie keer werd ik genomineerd voor de Jan Hanlo Essay Prijs. Ik won een Gouden Kalf (maar ook een Zilveren Geit) met een film over verveling: Bloody Mondays & Strawberry Pies. De luchtvegers (2015) is mijn debuut en Ola en de dingen (2019) mijn tweede roman.