Julien Ignacio

Julien Ignacio (1969) is een Nederlands-Arubaans-Curacaose schrijver van theaterteksten en blogs, korte verhalen, essays en romans. Als literatuurwetenschapper studeerde hij summa cum laude af op het werk van Marcel Proust. Tijdens en na zijn studie reisde hij door Azië, Australië, West-Afrika, de Cariben, Zuid-Amerika en het Midden-Oosten. In 2008 ontving hij de El Hizjra literatuurprijs voor zijn toneelstuk Hotel Atlantis. Zijn korte verhalen, waaronder Wormgat, GPS en Dagboek van een boreaal, verschenen in literair tijdschrift Tirade.

Ignacio was tussen 2019 en 2024 bestuurslid van de Werkgroep Caribische Letteren en redacteur van Tirade. Momenteel is hij bestuurslid van het Lira en commissielid van de Raad van Advies van het Nederlands Letterenfonds.Tevens is hij voorzitter van Stichting Dakota, een non-profit organisatie die op literair, onderwijskundig en lees bevorderend vlak de banden wil versterken tussen Nederland en de ABC-eilanden (Aruba, Curacao en Bonaire) dmv interculturele projecten waaronder presentaties, gastlessen en vertalingen.

Zijn korte vader-dochter verhaal 'Mycelium' verscheen in 2024 in het zomernummer van De Groene Amsterdammer.

In september 2024 gaf Ignacio tijdens het Wintertuin festival Curacao de perfomance 'RAW' waarin het slavernijverleden binnen zijn eigen familie en de doorwerking ervan in zijn persoonlijke leven en in zijn schrijversschap theatraal vormgaf.

In november 2024 verzorgde hij op Aruba gastlessen op twee middelbare scholen en een presentatie in de Nationale Bibliotheek over de migratiethematiek van zijn roman Goudjakhals.

In het voorjaar van 2025 verschijnt zijn eerste kinderverhaal 'Sayonara' in de Caribische verhalenbundel In de kleur van de zon (Querido)

In juni 2025 bezoekt Ignacio Suriname voor een boektour over zijn migrantenroman Goudjakhals.

Momenteel werkt Ignacio aan zijn eerste podcastscript over de zwarte burgerechtenactivist Bayard Rustin, als onderdeel van het tiendelige audiodrama 'REBEL' (BNN/VARA).

Goudjakhals (roman), 2023

In september 2023 verscheen zijn tweede roman Goudjakhals bij uitgeverij Van Oorschot. Goudjakhals is een kralenketting van historische en futuristische migrantenverhalen. De roman werd lovend ontvangen door critici, lezers en collega-schrijvers en kunstenaars in Nederland, Aruba, Curacao en Suriname. In maart 2024 won Goudjakhals de eerste Amarte Literatuurprijs.

Iedere stem in deze roman vertolkt een persoonlijke zoektocht naar vrijheid en geeft een gezicht aan de mensen die een bestaan opbouwen in een land van vreemden. Goudjakhals speelt zich af op de fonkelnieuwe grachten van Amsterdam in de zeventiende eeuw, op de eilanden Aruba en Curacao, in de kapotgeschoten straten van Beiroet en Aleppo, in een vluchtelingenkamp op Lesbos. Aan het woord komen onder andere Zwarte Sjaan, een Amsterdamse sekswerker van kleur in de tijd van Rembrandt; de weduwe Ma Mecedes, eigenaresse van een rumshop in de Caraïben; Tarek, een Palestijn me teen gebroken hart en gespleten hart; en een Iraanse Koerd met detentienummer MEG45, die onder erbarmelijke omstandigheden bevriend raakt met AI-software.

Elk van hen laat op persoonlijke wijze zien hoe het is als je wortels en je verblijfplaats niet samenvallen. Goudjakhals belicht politieke en sociale tegenstellingen, het kafkaëske lot van de illegaal en de bootvluchteling, maar vooral de zachte krachten die uiteindelijk zullen overwinnen.  

Dat wij zongen (bloemlezing Caribische literatuur), 2022

Met collega-schrijvers Raoul de Jong en Michiel van Kempen stelde Ignacio Dat wij zongen samen, een bloemlezing Caraibische literatuur die in 2022 uitkwam bij Das Mag. In deze bloemlezing, die hij samenstelde met collega-schrijver Raoul de Jong en hoogleraar Caribische literatuur Michiel van Kempen, bevestigde Ignacio het belang van de aanwezigheid van Caraïbische auteurs in Nederland en hun roots elders, door aan twintig schrijvers het woord te geven voor een essay over de literaire helden die hun voorgingen.

Kus (roman), 2018
In september 2018 verscheen zijn debuutroman Kus (nominatie Bronzen Uil) bij uitgeverij Van Oorschot.
Kamer 11, intensive care, kinderafdeling. Feysel Mansur waakt aan het ziekbed van zijn negenjarge zoontje, dat in coma ligt. Avond na avond praat hij tegen zijn kind. Hij vertelt over zijn eigen vader, over de zoon die hij zelf ooit was, tot aan dat ene fatale moment. Hij vertelt over zijn vaderschap, hoe de onmogelijkheid zijn zoontje te beschermen tegen het leven en de ondraaglijkheid van zijn liefde, hem deed besluiten het gezin te verlaten,
Ignacio weet in zijn hecht gecomponeerde debuutroman de plaats die een mens inneemt tussen de generaties voor en na hem indringend voelbaar te maken, de schoonheid, intimiteit en tragiek ervan. 'Kus' is een beklemmend vader-zoonverhaal dat voortdurend onder hoogspanning staat. Terwijl het ontwaken van de zoon steeds onwaarschijnlijker wordt, groeit het verlangen van de vader naar een plek waar tijd geen vat meer op hen heeft. 

'Falen als vader is falen als mens. Als een schaduw van mezelf sloop ik je kamer binnen. Snel zou het over zijn. Ik moest doorbijten nu. Mijn afscheid, een zwart gat kleiner dan een splinter, opende zich. Spring, moedigde ik mezelf aan. Kruip erdoorheen.'